ေက်ာင္းထဲကေရေနြးက်ိုတဲ့အခန္းျကီးကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိလို့ေရးပါရေစ။ေက်ာင္းျကီးမီးမေလာင္အခ်ိန္တုန္းကေပါ့။တင္းနစ္ကြင္းလို့ေခါဲတဲ့ေက်ာင္းအလယ္မွာရွိတဲ့အဲဒီကြင္းရဲ့ဘယ္ဘက္ျခမ္း(က်ားအိမ္သာဘက္မဟုတ္တဲ့ဘက္)မွာတိုက္အေဆာင္တခုရွိတယ္။အခုေတာ့မရွိေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။အဲဒီအေဆာင္ကေက်ာင္းျကီးရဲ့ေရေနြးျကိုတဲ့ေနရာျကီးေပါ့။ဦးထြန္းျကည္လို့ေခါဲတဲ့ေက်ာင္းရဲ့ေဝယာဝစဿစေတြ၊ျပုျပင္ထိန္းသိမ္းစရာေတြလုပ္ေပးတဲ့ဦးေလးျကီးတေယာက္ရွိတယ္။ေက်ာင္းတက္တာနဲ့သူဟာထင္းတိုအစအနေတြနဲ့ေရေနြးက်ိုေတာ့တာပဲ။ေရစိမ္းမေသာက္ခ်င္တဲ့သူေတြ၊ေရေနြးေသာက္ခ်င္တဲ့သူေတြဟာဒီအခန္းကိုသြားျပီးေတာ့ဦးထြန္းျကည္ဆီမွာယူျကတယ္။ေရေနြးကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းမီးခိုးနံ့တလွိုင္လွိုင္နဲ့ေပါ့။တခါတေလစာသင္ခ်ိန္ျကီးအျပင္ထြက္ခ်င္လည္းေရေနြးသြားေသာက္ဦးမယ္လို့ဆရာမဆီမွာခြင့္တိုင္ျပီးသြားခဲ့ေသးတယ္။သီခ်င္းထဲကလိုပဲ..."ငယ္စဥ္က..ကေလး...တို့ဘဝဟာ..ေပ်ာ္ပါးဖို့ရာလြယ္ပါတယ္".....။အခုေတာ့မီးခိုးနံ့တလွိုင္လွိုင္နဲ့ေရေနြးေရာဦးထြန္းျကည္ေရာသတိရမိပါတယ္။
မွ/ေဘးေဘ
က်ားအိမ္သာေတာ႔ ရွိေသးတယ္..ေရေႏြးၾကိဳတဲ႔အခန္းေတာ႔ မရွိေတာ႔ဘူးေဘးေဘ...ဒါလ၀မ္လုိ႔ကေလးေတြေခၚတဲ႔ ဦးေလးၾကီးကုိေတာ႔ မ်က္စိထဲအခုထိၿမင္ေယာင္ေနတုန္း...
ReplyDeletecomment ေရးေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ။ေက်ာင္းျကီးရဲ့blogမွာေရးသားဖို့လည္းဖိတ္ေခါဲပါရေစ။
ReplyDelete