`စတိတ္ေန႔ရက္မ်ား(၄)´ by ko myat shein

`စတိတ္ေန႔ရက္မ်ား(၄)´
စုစုေပါင္း ေက်ာင္းသား ၅၁ ဦးရွိတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ န၀မတန္း(c)ရဲ႕ တန္းစီဇယားမွာ ထိပ္ဆံုးသံုးသင္း
ရွိတယ္။
(၁)ျမတ္ရွိန္
(၂)၀င္းေဇာ္(ဘိန္းစား)
(၃)မ်ိဳးညြန္႔(ႏွပ္ေခ်း)တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။ဒီသံုးဦးကို ဆရာေတြက အခုလိုပညတ္ပါတယ္။ျပဳတ္မႏူးကိုယ္ေတာ္ေတြ´တဲ့။ဘယ္လပတ္အစမ္း စာေမးပြဲ ပဲေျဖေျဖ ျပဳတ္မႏူး ကိုယ္ေတာ္ေတြက
ေတာ့ ဇယားေအာက္ေျခ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ေရာက္ေနတာက မ်ားပါတယ္။ဒါအျပင္ ဘယ္ဆရာစာေမးေမး
ျပဳတ္မႏူးေတြကေတာ့ တစ္တန္းလံုးထက္ ႏွာတစ္ဖ်ား၊ဆံခ်ည္တစ္မွ်င္၊ ေခါင္းတစ္လံုး တင္မက
တစ္ကိုယ္လံုး ျမင့္ေနတာက မ်ားတယ္။ခံုေပၚတက္မတ္တပ္ရပ္ေနရ တာကိုဆိုလိုတာပါ။
အဲ...မဟုတ္မဟတ္ ၾကံစည္ရာမွာေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ သံုးဦးဟာ သဘာ၀ေခါင္းေဆာင္ေတြပါပဲ။
ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္တင္မက ဥာဏ္ျပာ ဥာဏ္၀ါေတြပါထြက္တယ္။ေက်ာင္းေျပးနည္းေပါင္းစံုကိုဆရာမရွိဘဲ အလိုလို တတ္ေျမာက္ၾကတယ္။ရည္းစားစာ အငွါးေရးေပးတယ္။ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ တိုက္ရင္ ရီပို႔ကတ္မွာ လက္မွတ္တု ထိုးေပးတယ္။မိဘ အေခၚခံရတဲ့ ငတိေတြကို စံဟိုင္းဆံသ ကဆံပင္ညွပ္ဆရာ ဦးေမာင္၀င္းနဲ႔ဆက္ေပးတယ္။အဲ...ဆရာတို႔မည္သည္ စာအေတာ္ဆံုး တပည့္ေတြနည္းတူ အဆိုးဆံုးတပည့္ေတြကိုခ်စ္စၿမဲမို႔
က်ြန္ေတာ္တို႔ျပဳတ္မႏူးသံုးဦးကို စာေတာ္တဲ့ ေက်ာ္မိုးရွိန္၊သန္ဦး၊တိုးတိုးလြင္တို႔နည္းတူ ခ်စ္ခင္ဂရုစိုက္ၾကပါတယ္။ စတိတ္ေက်ာင္းသားဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္ မွတ္မွတ္ရရ အရွိဆံုး ဆရာမ
တစ္ဦးကေတာ့ ၁၀တန္း(D)အတန္းပိုင္ဆရာမ ေဒၚႏုႏုၾကည္(ယခုကြယ္လြန္)ပါပဲ။ဆရာမဟာ
စာေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြထက္ က်ြန္ေတာ္တို႔လို ဆိုးတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို ပိုခ်စ္ခင္ဂရုစိုက္ပါတယ္။ သားဆိုးမိခင္လို က်ြန္ေတာ္တို႔အႏြံအတာခံပါတယ္။စာေမးပြဲနီးရင္ အိမ္မွာစာေခၚသင္ေပးၿပီး ရွိသမွ် မုန္႔အကုန္ခ်ေၾကြးေတာ့တာပါပဲ။ဒါေတြအျပင္ ဆရာမဟာ က်ြန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္ေသာအခါမွ် ဆဲဆိုၾကိမ္းေမာင္းျခင္း မရွိသလို ဘယ္ေသာအခါမွ် ၾကိမ္းလံုး
ကိုင္ေလ့မရွိပါဘူး။ဆရာမဟာ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းကို လယ္ကြင္းလို႔သေဘာမထားသလို တပည့္ေတြကိုလည္း ထြန္တံုးတင္ထားတဲ့ ႏြားေတြလို ၾကိမ္နဲ႔ ေမာင္းမွရမယ္လို႔ယူဆပံုမရပါဘူး။ဒီအျပင္ ဆရာမဟာ သူ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥ ေတြကို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲ ယူမလာသလို
သူ႔တပည့္ေတြရဲ႕ စာသင္ခန္း ျပင္ပက ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၀င္ေရာက္ေျဖရွင္းေပးေလ့ရွိပါတယ္။အခုေတာ့က်ြန္ေတာ္တို႔ဆရာမ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါျပီ။ဒါေပမဲ့
က်ြန္ေတာ္တို႔မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာေရာ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာပါ ဆရာမဟာ ထာ၀ရ.....။